MAŻORETKI

Za mundurem panny sznurem – głosi stare polskie przysłowie. Ale za kim zwykle maszerują żołnierze? Kim są mażoretki? Otóż, aby odpowiedzieć na to pytanie należy przenieść się do czasów napoleońskich. Ponoć Bonaparte przed wyprawą na podbój Rosji posłużył się podstępem kusząc nowych rekrutów do swojej armii smukłymi, pięknymi dziewczętami w kusych spódniczkach. Stawiał je na czele parad i orkiestr wojskowych. Pierwsze w historii mażoretki to kobiety, które swoim tańcem zachęcały mężczyzn do wstępowania w szeregi wojsk napoleońskich.

Z pewnością jest w tym ziarnko prawdy, gdyż termin "majorette" zapożyczony jest właśnie z języka francuskiego. Oznaczał młode dziewczyny w pięknych strojach z akcentami wojskowych mundurów galowych. A dziś? Mażoretki to dziewczęta ubrane w paradne stroje, żonglujące podczas występów specjalną pałeczką prezentując układy taneczno-marszowe. To najkrótsza z możliwych definicji, jednak niewyczerpująca.

Współczesne mażoretki posiadają nie tylko poczucie rytmu, zdolności taneczne i manualne, ale również dobrą prezencję, pełną gracji, elegancji, zwinności oraz pewności siebie. Mają również zdolności aktorskie - z wdziękiem i promiennym uśmiechem na twarzy dzielnie znoszą trudy występu. To bardzo trudna sztuka i dla mażoretek nieodzowna. Wymienione predyspozycje oraz posiadane umiejętności nie zagwarantują jednak sukcesu jeśli nie poparte są ogromną pracą. Każda młoda dziewczyna, decydując się na bycie mażoretką musi pamiętać, że aby stworzyć grupę taneczną prezentującą spójny i dynamiczny występ, musi czasem wiele poświęcić. Jednak satysfakcja i radość z odnoszonych sukcesów oraz z uczestnictwa w muzycznym świecie rekompensuje wszelkie trudne wybory.

Od młodej dziewczyny wymaga się odpowiedniej postawy takiej, aby spełniała obowiązujące kanony. Powinna być dostojna oraz wyprostowana. Ważnym elementem pokazu jest również krok marszowy, którego poprawne wykonanie to cały rytuał. Kolejnym jest taniec oraz sposób prowadzenia pałeczki - to jedna z najtrudniejszych sztuk. Dlatego tak ważne jest, aby od początku nauki najprostszych ewolucji, ćwiczenia wykonywane były z jak największą dokładnością. Dzięki zgraniu i precyzji ruchów nawet proste elementy pokazu stają się bardzo widowiskowe.

Prezentacje konkursowe mażoretek składają się z dwóch etapów: przemarszu oraz pokazów na estradzie. Brana jest pod uwagę nie tylko wartość techniczna występów, ale także wyraz artystyczny. Oceniany jest m.in. krok marszowy w połączeniu z elementami tańca, postawa mażoretki i sposób posługiwania się pałeczką.

Nieodłącznym walorem artystycznym jest oczywiście strój. Stroje mażoretek to niekiedy prawdziwe cuda. Zachwycają formą, barwą i pomysłowością. Niegdyś sztywne uniformy z elementami wojskowymi i policyjnymi, obecnie zmieniły się na bardziej swobodne i kobiece. Ta odrębna dziedzina mody zmienia się pod wpływem światowych trendów. Specjalistami w tym zakresie są nasi sąsiedzi zza południowej granicy. To właśnie z Czech pochodzi większość strojów polskich mażoretek.

Zmiany zauważalne są jednak nie tylko w wyglądzie mażoretek, ale również w muzyce. Układy taneczno-marszowe prezentowane niegdyś wyłącznie do muzyki orkiestr dętych, współcześnie rozszerzyły swój repertuar wzbogacając go o utwory z różnych gatunków muzyki.

Należy poświęcić dużo czasu, by z grupy młodych dziewcząt stworzyć taneczną grupę mażoretek, prezentujących interesujący pokaz na wysokim poziomie. Aby osiągnąć cel niezbędna jest ogromna pasja zarówno instruktora jak i samych dziewcząt. Trenerem mażoretek powinien być przede wszystkim pedagog, posiadający jednocześnie gruntowną wiedzę z zakresu muzyki, tańca oraz ruchu scenicznego. Umiejętność poprowadzenia zajęć jest wyznacznikiem sukcesów młodzieży, dlatego instruktorami powinni być prawdziwi artyści, dla których sztuka jest sprawą priorytetową.

Mażoretki często mylone są z tamburmajorkami. Są to dwie odrębne grupy, które mają jednak ze sobą wiele wspólnego. Tamburmajorka pełni odpowiedzialną funkcję w orkiestrze - jest bowiem jej dyrygentem podczas marszu. Batutę zastępuje buławą, która jest sporo cięższa od pałeczki mażoretkowej. Opanowanie trudnej bardzo efektownej sztuki żonglowania znacznie podnosi walory artystyczne występu. Tamburmajorka musi mieć również przygotowanie muzyczne. Znajomość schematów taktowania, jest niezbędna, aby ruch buławy był świadomy i precyzyjny. Dziewczęta pełniące tę zaszczytną funkcję w orkiestrze, często zaczynały swoją przygodę w gronie mażoretek.

Ruch mażoretkowy w Polsce jest stosunkowo młodą profesją, działającą jednak niezwykle prężnie. Rozwija się dzięki pasji instruktorów i młodzieży oraz dzięki publiczności, która potrafi docenić ciężką pracę, oraz kunszt i profesjonalizm. Wsparciem tych działań jest Międzynarodowa Organizacja IMA (International Majorettsport Association) oraz rodzime stowarzyszenia działające na terenie naszego kraju. Ruch rozwija się również w całej Europie. Do państw promujących tę tradycję należą m.in. Czechy, Słowacja, jak również Chorwacja, Białoruś, Ukraina i Węgry.

Opracowała Renata Maciejewska